Dawn Atkins - Tattoo voor twee

Korte inhoud

Tattoo voor twee

DAWN ATKINS

Nikkis familie denkt dat ze de eigenares is van een keurige boetiek en dat ze getrouwd is met een arts. In werkelijkheid heeft ze een tattoostudio en leidt ze een nogal chaotisch leven - in haar eentje. Ze heeft dan ook een groot probleem wanneer haar vader een hartinfarct krijgt en ze voor het eerst sinds lange tijd weer naar huis moet!

Dan maakt Hollister Marx zijn entree in haar winkel. Voor een tattoo komt hij vast niet; daarvoor is hij veel te veel een stijve hark. Nee, hij is woest over de tattoo die ze bij zijn zus heeft gezet. Maar woest of niet, hij is misschien wel de oplossing voor haar problemen. Als ze het nou eens met hem op een akkoordje kan gooien

Hoofdstuk 1

Ik heb allemaal roze plukjes in mijn haar, en in n oor heb ik vier ringetjes, vertelde Nikki Winfield. Ze klemde de hoorn van de telefoon tussen haar kin en haar schouder, zodat ze n hand vrij had om de tekening af te maken waarmee ze bezig was. Mijn moeder valt acuut flauw als ze me ziet, dus ik kom niet naar huis voor die renie, Mariah. Punt uit.

Kom op, Nikki. Met het enthousiasme van een ervaren cheerleader probeerde Mariah Goodman haar beste vriendin alsnog over te halen. Sinds ze was teruggekeerd naar het kleine stadje waar ze samen waren opgegroeid, voelde ze zich weer helemaal thuis in Copper Corners. Het wordt hartstikke leuk. We zouden weer eens een stunt kunnen uithalen, net als vroeger. Weet je nog dat we die poppen van de biologieles zo hadden neergezet in het kantoortje van de concirge, dat het net leek alsof ze het met elkaar deden?

Als de dag van gisteren, maar ik kan me ook herinneren dat mijn vader ons toen voor een week van school heeft gestuurd en mijn moeder de klas uit liep om weer een beetje tot rust te komen.

We waren nog jong. Onze ouders hadden daar begrip voor.

Jouw ouders misschien. Bij mijn ouders lag dat wat gevoeliger, want mijn vader was rector van die school en mijn moeder was er lerares Engels.

Bovendien ben je in geen tien jaar thuis geweest.

Dat is maar goed ook. Mijn ouders denken namelijk dat ik een gelukkig en degelijk leventje leid.

Dat is toch ook zo? Je hebt je eigen bedrijf.

Ik heb een tattoostudio, Mariah. Ze zouden zich rot schrikken, als ze dat wisten.

Het is toch geen ontmoetingsplek voor ongure motortypes? Je maakt een soort hippie-achtige tekeningen, een beetje psychedelisch en zo. Bovendien ben je daar ontzettend goed in.

Niet volgens hun normen, of die van Copper Corners. Of die van mijn huisbaas op dit ogenblik, want die vond het helemaal niet zo goed van me dat ik mijn huur niet op tijd betaalde.

Waar is die Eeuwig Rebelse Meid van toen gebleven? vroeg Mariah om haar te prikkelen.

Ook die is tien jaar ouder geworden, denk ik. In werkelijkheid was het pas sinds een paar maanden dat Nikki zich steeds vaker afvroeg of die saaie tutjes met een baan van negen tot vijf het niet veel beter voor elkaar hadden dan zij. Misschien was de manier van leven waarvoor zij had gekozen, wel te zwaar.

Weet je echt heel zeker dat je niet wilt komen?

Heel zeker.

Nou goed dan.

Toch had Nikki het vage gevoel dat haar vriendin het hier niet bij zou laten zitten.

Heb je al gehoord dat Brian Collier gaat scheiden? ging Mariah verder.

Echt waar?

Ja, de papieren zijn ingediend. En hij informeerde nog naar jou. Met de smoes dat hij cactusjam wilde kopen, kwam hij naar Cactus Confections, maar in feite kwam hij alleen naar onze winkel omdat hij wilde weten of jij ook naar de renie zou komen.

Dat meen je niet. Het deed haar goed om dat te horen, want Brian was destijds een ongelooflijk populaire footballer geweest. Alle meiden waren weg van hem geweest. Tot haar verbazing had hij zijn oog op haar laten vallen, hoewel ze een nogal alternatief en artistiekerig type was. Ze was nauwelijks aan dat idee gewend geweest, toen hij haar na een tijdje voor Heather Haver had gedumpt, de leidster van de cheerleaders. Dat was zo clichmatig geweest, dat ze erom had kunnen lachen, ware het niet dat ze er volledig kapot van was geweest toen ze voor het eerst had gehoord dat die twee een relatie met elkaar hadden.

Kom nou maar, drong Mariah aan. Geef die knul nog een kans.

Mooi niet.

Copper Corners is niet meer dat afschuwelijk saaie stadje dat het ooit was. We hebben tegenwoordig zelfs een karaokebar en een kunstgalerie.

Dat klinkt behoorlijk duf.

Misschien wel, ja, maar de sfeer is echt veranderd.

Nee, jij bent veranderd, Mariah. Je hebt de ware liefde gevonden en je hebt carrire gemaakt. Sindsdien geloof je heilig in Copper Corners. Lieve hemel, je hebt je helemaal aangepast aan dat cultuurtje.

We maken snoepgoed en allerlei soorten jam, Nikki. Daarmee behoren we heus niet opeens tot de top tien van het bedrijfsleven.

Ik durf te wedden dat je op dit moment zon chic mantelpakje draagt.

Even bleef het stil. Kleren zeggen ook niet alles.

Vroeger wel. Kleren symboliseerden iets. Ze zeiden iets over je persoonlijkheid, weet je nog. Je aanpassen was uit den boze. Dat idee klonk nu nogal onzinnig, maar destijds hadden ze dat heel serieus gemeend. Uit principe hadden ze de meest excentrieke kleren gedragen, die gemaakt waren van opzichtige stoffen, en waren ze behangen geweest met allerlei eigengemaakte, buitenissige juwelen. Alles wat ze deden, zo waren ze van mening geweest, zei iets over wie ze waren en waar ze voor stonden.

Ik trek inderdaad iets nets aan wanneer ik een afspraak heb met de accountant. Is dat zo erg? Ik zie het als een soort uniform, meer niet. Je kleding stem je af op het werk dat je doet. Dat doe jij toch ook?

Nee, niet echt. Ze keek naar het leren topje dat ze droeg en naar haar rokje, dat gemaakt was van een nep tijgervel. Een dergelijke outfit had ze vroeger ook wel op school gedragen, maar die kleren had ze stiekem in haar rugzak weg moeten moffelen. En vervolgens was ze alsnog regelmatig naar huis gestuurd om iets anders aan te trekken. Het was zo ontzettend lastig geweest, dat haar beide ouders op die school hadden gewerkt. Voor mij betekent naar huis gaan iets heel anders dan voor jou.

Bijna twee jaar geleden was Mariah vertrokken uit het appartement dat ze samen in Phoenix hadden gedeeld. Ze was teruggegaan naar Copper Corners om haar vroegere verloofde Nathan ervan te overtuigen dat hij zijn baan als directeur van het familiebedrijf niet moest opgeven. Nadat ze opnieuw verliefd was geworden op die jongen, was ze dit keer wel met hem getrouwd, en nu leidde ze samen met hem het bedrijf. En vanaf dat moment leidden ze samen een gelukkig bestaan.

Zo gladjes zou het leven van Nikki nooit verlopen. Wat de toekomst haar zou brengen, was volstrekt onduidelijk, maar n ding was zeker: haar toekomst lag in elk geval niet in Copper Corners.

Brian is nog altijd een spetter om te zien. Hij heeft nog geen bierbuikje of zo. Toen ik over jou begon te vertellen, werd hij helemaal zenuwachtig.

Je hebt hem toch niet de waarheid verteld?

Nee. Nadat ik hem had verteld dat je was getrouwd, was hij zo van streek, dat hij per ongeluk een hele doos jam kocht. Kassa!

Mooi zo. Dat heb je goed gedaan.

Omdat ze de winkelbel hoorde klingelen, keek Nikki op. Een jonge meisje liep de winkel binnen met zon blik van het-kan-me-niet-schelen-hoeveel-pijn-het-doet-maar-ik-wil-een-tattoo.

Ik moet ophangen, Mariah. Er komt net een klant binnen.

Zeg nog geen nee. Zeg dat je misschien komt.

Nikki gebaarde het meisje om plaats te nemen in de stoel aan de andere kant van de balie. Daarna draaide ze het grote boek met voorbeelden van tattoos om, zodat het meisje het in kon kijken. Ik moet aan het werk, zei ze tegen Mariah.